Dobrze, że nie schodziłem tu sam - przemknęło mi przez myśl. Staję tak, by obok mnie mógł swobodnie zmieścić się jeden z towarzyszy. Obieram za cel bliższego mutanta i uderzam w niego dwiema kulami Ognia U'zhul. (2 kostki, PS w razie przekleństwa lub fiaska czaru.)

Widząc, że już Jonathan wziął się za pierwszego, ja z kolei splatam magię do podtrzymania pancerza i zaczynam inkantację skomplikowanego zaklęcia gorejący wzrok (2 kostki), który miał być wymierzony w mutanta z psią mordą...

Dwie ogniste, potężne kule uderzyły w nogi pazurzastego mutanta powalając go niemal martwego na ziemię!

Aed splótł magię i zaczął inkantację (w najbliższej turze inkantacja zajmie ci cały czas, więc nie musisz pisać akcji, no chyba, że przerywasz).

Leonard zbliżył się i przez to, wielki, potężny mutant ruszył na niego szarżą! Rozbójnik odskoczył i potwór wyrżnął w ścianę i się zachwiał.

Splatam magię i rzucam Gniew na Zębacza. (1 kostka)  Niech dobije swego kolegę mutanta.

Błyskawicznie wstaję z ziemi i posyłam w mutanta Ogień U'zhul, zanim zrobi z nas mielone i schabowe. Dwie kule, jedna za drugą, powinny go zatrzymać.

(2 kostki, PS w razie przekleństwa lub fiaska czaru)

Rozbłysło i mutant się zachwiał potężnie. Po chwili trafiły go dwie ogniste kule! Na koniec Leonard ciął dwa razy mieczem przez jego cielsko! Mutant znów się zachwiał, ryknął i padł na jedno kolano. Zaraz umrze! Ale wciąż się trzyma!

Machnął łapą na odlew i posłał Leonarda na ścianę. Wszystko chrupnęło w jego ciele i człowiek padł na ziemię nieruchomo wyjąc i zwijając się z bólu!

5 obr!

Magiczny pocisk trafił stwora w nogę powalając go na ziemię przed wami. Mag po tylu zaklęciach poczuł się słabo i zachwiał się mocno przytrzymując ściany! Bestia wciąż jednak żyje...

Odchodzę kilka kroków, opierając się ręką o ścianę. Oddycham głęboko i czekam aż przestaną mi wirować przed oczami czarne plamy.

(Bierzesz pod uwagę, że mam odporność 44? Sam powiedziałeś, że to prawie jak krasnolud.)

Powoli zacznam odzyskiwać przytomność. Ból miesza się z narastającym gniewem, przyprawiając o ochotę wybuchnięcia żywym ogniem i zrównaniem tej karczmy z ziemią. Koniec! Spieprzam z tego miasta, mam dość! Tych kozojebnych mutantów i chędożonej mrocznej magii! Syczę z gniewu, klnąc wszystkie znane przekleństwa coraz szybciej i z większą furią. W końcu złość opada, stępiona przez ból. Uspokajam się. Powoli ruszam palcami, dotykam powoli kości, szacuję, które złamane. Szlag, z której rany tak krwawię?!

Ostatnio edytowany przez Iben (2011-04-04 16:50:31)

- Te maszkary ... przyszły z tamtej pieczary - pokazuję ruchem głowy ciemne wejście - Algromie... sprawdź, czy nie ma ich... tam więcej. - mówię, z trudem łapiąc oddech. Nie ruszam się. Stoję oparty o ścianę.

- Na górze Tancerz pilnuje wejścia. Jeżeli jesteście ranni, wracajcie do niego. Może w pokojach na piętrze znajdziecie jakieś opatrunki - odpowiadam - Kto jest w stanie walczyć, niech idzie ze mną - wyjmuję tarczę - Ale lepiej niech trzyma się tyłów.

- Albo czekają w zasadzce. Jeżeli nie możesz walczyć, lepiej wracaj na górę - mówię i kieruję się w ciemność pieczary.

(Bom czekał na odpis MG :))
Poddaję się zabiegom hierofanta, starając się zlokalizować, co mnie tak cholernie boli.

Ostatnio edytowany przez Iben (2011-04-05 18:11:26)

(Zostaję tam, gdzie stoję)

(Ja wiadomo, do pieczary)

(rozumiem, że ja jestem bardziej dysponowany niż Jonathan, więc idę za Algromem)

(wszyscy jesteście w porządku. Jonathan ma chwilowe zmęczenie czarami. Leonard tylko pobite wszystko, ale żadnych złamań. Czy ja napisałem, że ktoś jest w stanie ciężkim, lub krytycznym, że nie może iść dalej?)

Aed z Algromem weszli do sporej pieczary przez wąskie przejście. Panuje tu półmrok oświetlony tylko kagankami stojącymi na wgłębieniach w kamiennych ścianach. Na tych właśnie ścianach widnieją symbole i czaszki Khorna namalowane czymś brązowym i zeschłym. Pewnie krwią...
Krasnolud i elf razem zauważyli też w miarę świeże ślady krwi na podłodze i ścianach. Musiało tu dojść do ostrej walki całkiem niedawno...
Waszą uwagę od razu przykuł ołtarz usypany z zakrwawionych czaszek, a tuż obok ołtarza, skrzywiony pulpit. Z pulpitu zwisa łańcuszek... wygląda na to, że leżała tu jakaś księga, posiadająca swoją część urwanego łańcuszka.

- Chwała bogom! - rozległ się krzyk ulgi z ciemnego, małego pomieszczenia w rogu pieczary... tam wisi chyba jakaś spora klatka!

Ruszam przed siebie, dokładnie oglądając pieczarę. Przyglądam się także klatce i osobie w niej zamkniętej.

- Cholera, to jesteśmy w gównie po uszy - wzdycham i podchodzę do klatki. Próbuję ją otworzyć lub spuścić na ziemię.

Odzyskawszy nieco sił, ruszam wgłąb pieczary za towarzyszami.

Kłódka blokuje drzwi. Mocna kłódka. Mocniejsza niż ta w kufrze na górze... przydałby się jakiś złodziejaszek z wytrychami albo jakiś krasnolud z młotem...

Podchodzę do klatki i przyglądam się więźniowi. (W jakim stanie jest jego ubranie? Będzie zwracał na siebie uwagę, gdy wyjdziemy na ulicę?)

- Algromie, poradziłeś sobie ze skrzynią na górze. Pokaż, co jeszcze potrafi twój młot. Rozbij kłódkę, tylko nie uszkodź więźnia.

- Jak cię zwą, młodzieńcze? - pytam jeńca.

Ja również odsuwam się do tyłu, by zrobić miejsce krasnoludowi.  Po chwili odwracam się i przeszukuję pieczarę z ołtarzem. Może towarzysze coś przegapili?

Przyglądam się wszystkiemu w ciszy. Czekam aż więzień zostanie uwolniony przez Algroma.

- Podczas swojej niewoli widziałeś coś ciekawego? Przyjrzałeś się dokładniej osobom tu będącym? - pytam się młodzieńca podchodząc.

- Jesteś gotów zeznać to pod przysięgą?

-Zgadzam się, lecz... Gdzie są ci wszyscy kultyści? Liczyłem na walkę, która przebarwi miastowe ścieki zmutowaną krwią.- Rozglądam się. Gdyby teraz mieli znikąd się pojawić, skąd by wyszli? Zerkam na Jonathana. Mag kręcący się w przeklętym miejscu. Coś takiego nie może się skończyć dobrze. Cholera... to miejsce mnie denerwuje.

(Ja tam nawet nie pamiętam, jak Bauer wygląda -.-)

- Ten wojownik to Jacob Bauer. Został oskarżony o współpracę z kultystami. Jeżeli nie będziesz zeznawał jako świadek tego wszystkiego, na pewno go powieszą. Albo gorzej...

- Choć z nami - powiedziałem do młodzieńca i ruszyłem za Jonathanem.